آنکه مست آمد و دستی به دل ما زد و رفت
در ایـن خـانه نـدانم بـه چـه سودا زد و رفـت
خـواسـت تــنـهایی مـا را بـه رخ مـا بـکـشد
یـک تـنـه بـر در ایـن خــانه ی تنها زد و رفت

بیــا ساقی ای مَــحرم راز مـــن / به مِــی باز کـن راه پرواز مــن
بیـا ساقی اندر سـبو کـن شـراب / که من غم ندارم ز روز حساب
بیـا ساقی ای راحــت جــان مــن / فشان گَرد هستی زدامان من
بــده ساغــری زان مــی وحدتـم / رهـان از هیـاهـوی این کثرتـم
یا ع ل ی مولا مدد